راهکار حذف مدارس کپری

راهکار حذف مدارس کپریاز زمان دولت نهم همواره حذف مدارس کپری به‌ صورت جدی مطرح بوده و در سال‌های نه‌چندان دور، جشن‌هایی هم در برخی استان‌ها تحت همین عنوان برگزار شده است. اما واقعیت این است که این معضل همچنان لاینحل باقی مانده و هنوز راهکار جامعی برای از میان برداشتن این معضل ارایه نشده است. راهکار عملی حذف مدارس کپری را باید در گرو حذف کپرنشینی و ساماندهی روستاهای صعب‌العبور دانست، که البته این خود یک همکاری گسترده بین بخشی و فرابخشی در بین دیگر سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی را می‌طلبد

ندای زاهدان – صدیق حسین زاده – از زمان دولت نهم همواره حذف مدارس کپری به‌ صورت جدی مطرح بوده و در سال‌های نه‌چندان دور، جشن‌هایی هم در برخی استان‌ها تحت همین عنوان برگزار شده است. اما واقعیت این است که این معضل همچنان لاینحل باقی مانده و هنوز راهکار جامعی برای از میان برداشتن این معضل ارایه نشده است. انتقادات و ایرادات گاه و بیگاه مسوولان سیاسی و نمایندگان مجلس از وزارت آموزش و پرورش و سازمان نوسازی گویای این مدعاست که هماهنگی بین بخشی برای رسیدن به ایده‌آل «حذف مدارس کپری» در کشور وجود ندارد.

براساس گفته‌های مسوولان آموزش و پرورش و سازمان نوسازی استان‌های شرق کشور از جمله سیستان و بلوچستان دارای بیشترین مدارس کپری در کشور هستند، اما شواهد نشان می‌دهد دانش‌آموزانی در استان‌های غرب کشور هم درگیر این مساله هستند. معمولا از مناطق عشایری و صعب‌العبور، به‌مناطقی یاد می‌شود که دارای مدارس کپری هستند. در سیستان و بلوچستان هم مناطقی وجود دارد که مدت‌هاست به یکجا نشینی و آبادی‌نشینی تبدیل شده‌اند ولی هنوز هم به اشتباه مناطق عشایری نامیده می‌شوند. باید گفت که مدت‌هاست زندگی کوچ نشینی در این مناطق از بین رفته است. پس از بروز خشکسالی و از دست رفتن منابع مردم عشایر، این مردم یا اکثرا در جایی به‌کنار جاده‌ها آمده و سکنی گزیده‌اند یا در همان مناطق دور افتاده یکجانشینی را پذیرفته‌اند. به این ترتیب، یکجانشینی عشایر به‌صورت پراکنده و تشکیل روستاهایی صعب‌العبور با جمعیت زیر 20خانوار، علاوه بر دشوار کردن آموزش کودکان و شکل گرفتن مدارس کپری جدید، مشکلات بی‌شمار دیگری نیز به‌دولت تحمیل کرده است مانند خدمات بهداشتی، برق و در مواردی آب رسانی. لذا حل و حذف مدارس کپری تا حدودی به‌رفع موانع و معضلاتی که در بالا ذکر شد نیز مرتبط است؛ در کوتاه‌مدت ایجاد مراکز آموزشی شبانه‌روزی در روستاهای اصلی و تحت پوشش قرار دادن روستاهای قمر تا حدودی می‌تواند مشکلات فضای آموزشی در مقطع تحصیلی متوسطه دانش‌آموزان این مناطق را حل کند، اما معضل مدارس کپری بیشتر در مقطع ابتدایی دیده می‌شود.
شاید راهکار عملی حذف مدارس کپری را باید در گرو حذف کپرنشینی و ساماندهی روستاهای صعب‌العبور دانست، که البته این خود یک همکاری گسترده بین بخشی و فرابخشی در بین دیگر سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی را می‌طلبد، در نتیجه تا زمانی که برنامه‌یی مدون و عملی برای حل معضل پراکندگی جمعیتی که میلیاردها ریال هزینه بدون توجیه برای دولت داشته حل و فصل نشود، نمی‌توان مشکل آموزش و حذف مدارس کپری را نیز حل کرد.