مقاله ای از گالیپ دالِی در نشریه فارین افرز » چرا گروه های کرد ایرانی به لحاظ سیاسی ضعیف مانده‌اند؟
کردهای سوری هم از مرحله اقلیتی سرکوب شده و به حاشیه رانده شده عبور کرده و به یکی از مهم ترین گروه های سیاسی در سوریه بدل شده اند. پس از حمایت واشنگتن از «نیروهای دموکراتیک سوریه» آن ها عملا نیروی آمریکا در میدان جنگ بوده اند.
یکی از قابل توجه ترین تحولات برآمده از جنگ با داعش ظهور فضای عمومی کردی در خاورمیانه است.
از زمانی که نیروهای ائتلاف آمریکا کارزار خود علیه این گروه تروریستی را در سال ۲۰۱۴ آغاز کرد، کردهای عراقی سرزمین، تجهیزات نظامی و شرکای تازه ای به دست آورده و آشکارتر خواست خود برای استقلال را اعلام کرده اند.
در واقع، کردهای عراقی کمابیش بیشتر سرزمین هایی را که محل اختلاف میان دولت مرکزی در بغداد و دولت اقلیم کردستان عراق بود از داعش پس گرفته اند.
هر چه داعش زمین های بیشتری را در جنگ از دست داد، کردها به کنترل مناطق سرزمینی مورد نظرشان بیشتر نزدیک شدند.
اقلیم کردستان عراق از آن زمان محدوده تحت کنترلش را بیش از چهل درصد افزایش داده است.
همه پرسی استقلال کردستان هم که برای ۲۵ سپتامبر برنامه ریزی شده است نه فقط در اقلیم کردستان عراق بلکه در سرزمین های مورد مشاجره هم برگزار می شود.
کردهای سوری هم از مرحله اقلیتی سرکوب شده و به حاشیه رانده شده عبور کرده و به یکی از مهم ترین گروه های سیاسی در سوریه بدل شده اند.
پس از حمایت واشنگتن از «نیروهای دموکراتیک سوریه» آن ها عملا نیروی آمریکا در میدان جنگ بوده اند. اما حضور و فعالیت گروه های کرد ایرانی در خارج از مرزهای ایران از اثرگذاری آن ها در این تحولات کاسته است.
