مرگ در هوتک و پروژه انتقال آب دریای مکران/ مهسا میرلاشاری
بلوچستان سرزمین تشنگی، فراموشی و تبعیض است. ملت بلوچ سالهاست که از ابتدایی‌ترین حقوق زیستی از جمله آب آشامیدنی سالم محرومند.
در سرزمینی که کودکان بلوچ هنوز برای رفع عطش در دل گرمای سوزان به هوتگ پناه می‌برند و جان می‌دهند و زنان کیلومترها برای آوردن آب راه می‌پیمایند.
جمهوری اسلامی پروژه انتقال آب از دریای مکران به اصفهان را با افتخار افتتاح می‌کند. پروژه ای که به عنوان دستاورد ملی معرفی میشود، بیش از آنکه نماد توسعه باشد، تجسم تلخ بی عدالتی ساختاری و چپاول منابع بلوچستان است.
این تضاد خلاصه‌ای است از نظم تبعیض‌آلودی که سالهاست بر ایران حاکم است، که در آن منابع نه براساس عدالت و نیاز، بلکه بر اساس رابطه با قدرت، هم‌سویی ایدئولوژیک و اولویت‌های سیاسی توزیع میشود.
این سیاست نه یک اشتباه محاسباتی، بلکه یک تصمیم آگاهانه مبتنی بر اولویت‌بندی‌های تبعیض‌آمیز و ناعادلانه است. جمهوری اسلامی نه تنها به توسعه متوازن اعتقادی ندارد، بلکه عملاً با سیاست‌هایش به شکاف‌های منطقه‌ای، قومی و طبقاتی دامن می‌زند.
مرگ کودک بلوچ در هوتگ نماد دردناکی است، از فاجعه‌ای انسانی که با طرح‌های انتقال آب از سواحل بلوچستان، عمق بیشتری می‌یابد.
بلوچستان قربانی کم آبی نیست، قربانی سیاست‌های غارت محور مرکزگرایانه و تبعیض پیشه‌ای است، که رنج حاشیه نشینان را نادیده میگیرد، تا رفاه و آسایش مرکز را تضمین کند.
تا زمانیکه این “منطق سلطه” ادامه دارد، واژه‌ای با عنوان عدالت معنا نخواهد داشت و هیچ طرحی، حتی با نام “ملی” مشروع نخواهد بود.
بقلم: مهسا میرلاشاری
29.07.2025
