وداع مردم با لی کوان یو “پدر سنگاپور مدرن”

در سال ۱۹۶۳ و زمانی که لی کوان‌ یو نخست‌وزیر بود، سنگاپور به عنوان عضوی از فدراسیون مالزی استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد و دو سال پس از آن از مالزی جدا شد و جمهوری سنگاپور شکل گرفت.
در مراسم خاک‌سپاری لی کوان ‌یو، پدر سنگاپور مدرن، از جمله نارندرا مودی نخست‌وزیر هند، شینزو آبه نخست‌وزیر ژاپن و بیل کلینتون رئیس‌جمهور پیشین آمریکا شرکت داشتند. لی کوان‌ یو در ماه فوریه سال جاری به دلیل عفونت ریه به بیمارستان منتقل شد و روز دوشنبه در سن ۹۱ سالگی درگذشت.

مقامات رسمی در سنگاپور اطلاع دادند که تا شامگاه شنبه (۸ فروردین/۲۸ مارس) حدود ۴۵۰ هزار نفر با نزدیک شدن به تابوت رهبر فقید این کشور به او ادای احترام کردند. لی هسین لونگ، فرزند لی کوان‌ یو و نخست‌وزیر سنگاپور در باره پدرش گفتٰ: «او به ما شهامت می‌داد تا بهترین کار را انجام دهیم.»

مراسم خاک‌سپاری با شلیک ۲۱ گلوله همراه بود و چهار فروند جت جنگی، عملیات ویژه در آسمان به نمایش گذاشتند. قرار است مراسم سوزاندن لی کوان‌ یو در محفلی خصوصی و در میان اعضای خانواده‌اش برگزار شود.

لی کوان‌ یو پنجاه سال پیش راه را برای استقلال سنگاپور گشود. او در سال ۱۹۵۹ به نخست‌وزیری منصوب شد و تا سال ۱۹۹۰ در این سمت باقی ماند. لی ‌کوان ‌یو هنگامی که در سال ۱۹۵۹ در سن ۳۵ سالگی به قدرت رسید، حزب “اقدام خلق” را پایه نهاد که از سال ۱۹۵۹ همواره در راس قدرت بوده ‌است.

در سال ۱۹۶۳ و زمانی که لی کوان‌ یو نخست‌وزیر بود، سنگاپور به عنوان عضوی از فدراسیون مالزی استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد و دو سال پس از آن از مالزی جدا شد و جمهوری سنگاپور شکل گرفت.

بیشتر بخوانید: سنگاپور همچنان گران‌ترین شهر جهان است

در طول دوره نخست‌وزیری او، سنگاپور رشد اقتصادی بی‌نظیری را تجربه کرد. در سال ۱۹۵۹ زمانی که لی زمام امور را در دست گرفت، تولید ناخالص سرانه ملی سنگاپور ۴۰۰ دلار بود. در سال ۱۹۹۰ هنگامی که او پس از نزدیک به ۳۰ سال از این سمت کناره‌گیری کرد، درآمد سرانه این کشور به بیش از ۱۲ هزار دلار در سال رسیده بود.

در حال حاضر سنگاپور که از آسمان خراش‌های بسیاری تشکیل شده با جمعیت ۴/ ۵ میلیونی خود یکی از بالاترین استانداردهای زندگی در سراسر جهان را به خود اختصاص داده است.

پیشرفت اقتصادی با شیوه‌های غیردمکراتیک

لی کوان‌ یو برای اجرای اهداف اقتصادی خود از روش‌های غیردمکراتیک استفاده می‌جست و به همین دلیل هم خدمات او در سایه‌ی انتقاد مدافعان حقوق بشر قرار می‌گرفت که مدعی بودند او کشور را با سرکوب مخالفان اداره می‌کند.