پیام تسلیت کنشگران حزب مردم بلوچستان بمناسبت درگذشت “ماما قدیر” چھرہ برجستہ مبارزات مدنی بلوچستان
ماما قدیر رفت؛ اما نه بہ مانند آنان که میروند و خاموش میشوند، بلکه چون کوهی که فرو مینشیند و از دلِ فروریختنش، هزاران چشمه ی بیداری میجوشد.
ماما قدیر از برجستهترین بنیانگذاران و پرچمداران مبارزات مدنی ملت بلوچ در بلوچستان شرقی بود؛ انسانی که کرامت را نه در شعار، که در رنج زیسته، در ایستادن بیسلاح در برابر بیعدالتی ی زرادخانہ نظامی ارتش پاکستان، و در وفاداری بیوقفه به انسان معنا کرد. او صدای پدران و مادرانی بود که فرزندانشان در تاریکی ناپدید شدند؛ صدای هزاران زن و مرد بلوچ که نامشان در فهرست ناپدیدشدگان اجباری ثبت شد، اما کرامتشان هرگز ناپدید نشد.
بلوچستانِ تقسیمشده با مرزهای انگلیسساخته، همان زخمی را بر تن دارد که بر پیکر کردستان نشست؛ زخمی تاریخی که ماما قدیر آن را نه با نفرت، که با آگاهی، پایداریِ مدنی و مطالبه ی عدالت به یاد جهان آورد. راه او، راه نفی دیگری نبود؛ راه بازگرداندن انسان به جایگاه انسانی خویش بود.
اگر امروز نسل جوان بلوچ، رهبران شجاع و آگاه مدنی یی را در دامان خود پرورانده است؛ از شهید کریمه بلوچ، تا دکتر مهرنگ بلوچ، دکتر صبیحه، و شیرزنانی چون سمّیها و بیبوها، ریشه اش در درختی است که با خونِ دل و صبوریِ رهبرانی چون ماما قدیر، گلخان نصیر، خیربخش مری، عطاءالله مینگل، اکبر بگتی و میر غوثبخش بیزنجو، آبیاری شده است.
ماما قدیر به ما آموخت که عدالت، مرز نمیشناسد؛ و رنج انسان بلوچ، نه در تقابل با مردمان ملتهای ھمسایہ، فارس، پنجابی، پشتون یا هر ملت دیگر، بلکه در همصدایی با همه انسانهای آزاده جهان معنا مییابد.
او ایستاد تا بگوید مطالبه حق، دشمنی با هیچ ملتی نیست؛ بلکه دفاع از کرامت انسان است.
امروز، اگرچه قامت استوارش دیگر در میان ما نیست، اما راهش زنده است؛ در هر مادری که هنوز چشمانتظار جوانان نورستہ شان اند، در هر جوانی که به مبارزه مدنی ایمان دارد، و در هر وجدانی که در برابر ظلم، سکوت را جایز نمیداند.
یادش گرامی،راهش پررهرو،و نامش در حافظه تاریخی ملت بلوچ و وجدان بیدار انسانیت، جاودان باد.
با احترام و همدردی عمیق با خانوادہ، ھمرزمان و ھمدلان و ھمدردان و ملت بزرگ بلوچ۔
حزب مردم بلوچستان
یکشنبہ ۲۱ دسمبر ۲۰۲۵
