بیانیه ائتلاف همبستگی فراگیر برای آزادی و برابری در ایران در بارهٔ : موج نوین خیزش مردمی و گسترش همبستگی سراسری
این لحظه، لحظهٔ انباشت است؛
انباشت خشم، آگاهی و تجربه.
لحظهای که تاریخ، نه با هیجان، که با قطعیت، جامعه را به جلو میراند.
آنچه امروز در خیابانها، بازارها، جادهها و دانشگاههای ایران جریان دارد، برآمده از یک روند ممتد و تاریخی است. خیزش اخیر، ادامهٔ زنجیرهای از مقاومتهای اجتماعی و اعتراضات سراسری مردم ایران طی نزدیک بە نیم قرن حاکمیت مستبد و ضد بشری جمهوری اسلامیست کە در جنبش «زن، زندگی، آزادی» به بلوغی کیفی رسیده و اکنون در قالبی فراگیرتر و اجتماعیتر بازتولید میشود. جنبشی که نخست بدن و کرامت انسان را به مرکز سیاست بازگرداند، امروز معیشت، کار، زندگی روزمره و حق زیستن را به میدان تقابل مستقیم با قدرت کشانده است.
پس از موج جدید اعتراضات توسط کسبه و بازاریان در تاریخ هفتم دیماه و گسترش تظاهرات به نقاط مختلف تهران و ادامه آن در روزهای بعد در چندین شهر و صدور بیانیهها و موضعگیریهای حمایتی از سوی دانشجویان، تشکلهای صنفی، بازاریان و اقشار مختلف جامعە در روزهای اخیر، نشانهای روشن از گسترش این همگرایی تاریخی است. دانشگاه، بازار، خیابان و محیط کار، هر یک به زبان خود، اما با مطالبهای مشترک، به اعتراضات مردمی پیوستهاند. در این میان، بهویژه بیانیهٔ اتحادیه تشکلهای کامیونداران و رانندگان سراسر ایران، تنها یک اعلام نارضایتی صنفی نیست؛ بلکه نشانهٔ ورود آگاهانهٔ یکی از ستونهای حیاتی جامعه به صحنهٔ تقابل سیاسی است.
وقتی حملونقل، که شریان توزیع و گردش زندگی اقتصادی کشور است، در کنار بازار و مردم میایستد، روشن میشود که بحران از سطح سیاستهای نادرست فراتر رفته و به بنبست ساختاری رسیده است. اینجا دیگر سخن از اصلاح یک تصمیم یا تغییر یک مدیر نیست؛ مسئله، ناتوانی یک نظم سیاسی در ادامهٔ حیات اجتماعی است. پیوند بازار و جاده، کار و زندگی، نشانهٔ شکلگیری قدرتی اجتماعی است که دیگر قابل نادیدهگرفتن نیست.
ما، در ائتلاف سیاسی “همبستگی فراگیر برای آزادی و برابری”، صریح و بیابهام اعلام میکنیم: جمهوری اسلامی نه ظرفیت اصلاح دارد و نه ارادهٔ پاسخگویی. ساختاری که بر سرکوب، حذف سیستماتیک جامعه، تبعیضهای ملی و جنسیتی، تخریب معیشت و امنیتیسازی زندگی بنا شده، نمیتواند حامل آزادی، عدالت اقتصادی یا آیندهای انسانی باشد. بستن هر گونە امیدی به اصلاح این رژیم، تنها به تعویق بحران و افزایش هزینههای انسانی آن میانجامد.
اتحاد امروزِ بازاریان، رانندگان، کارگران، دانشجویان و شهروندان معترض، بیان شکلگیری یک عقلانیت جمعی تازه است؛ عقلانیتی که دریافته، رهایی نه از بالا اعطا میشود و نه از درون ساختار سرکوب متولد خواهد شد. اعتراضات کنونی نه پراکندهاند و نه مقطعی؛ آنها خطوط اصلی یک جنبش سراسری را ترسیم میکنند که هدفش عبور از کلیت این نظام و بازپسگیری حق تعیین سرنوشت است.
ما باور داریم آیندهٔ ایران در تداوم همبستگی سراسری، در سازمانیابی مستقل از حاکمیت، و در پیوند آگاهانهٔ مبارزات اجتماعی رقم میخورد. خیابان، بازار، دانشگاه و جاده اکنون اجزای یک میدان واحدند؛ میدانی که در آن جامعه، خود را برای پایاندادن به یک نظم ضدزندگی و گشودن افق آزادی آماده میکند.
در این نقطه از تاریخ، سکوت دیگر بیطرفی نیست.
ایستادن در میانه، امکانپذیر نیست.
یا در کنار جامعهای هستیم که زندگی، کرامت و آزادی را مطالبه میکند،
یا در حاشیهٔ سیستمی که به پایان خود نزدیک شده است.
ما ایستادهایم؛
در امتداد آبانهای خونین،
در تداوم زن، زندگی، آزادی،
در کنار مردم؛
تا پایان این رژیم،
و تا آغاز آزادی.
ائتلاف سیاسی “همبستگی فراگیر برای آزادی و برابری در ایران”*
٩ دی ماه ١٤٠٤ – ٣٠ دسامبر٢٠٢٥
* تفاهمنامه ائتلاف سياسی “همبستگی برای آزادی و برابری در ايران”
