توسعه یا تصرف؟ پروژه سواحل مکران و حذف سیستماتیک ملت بلوچ/ مهسا میرلاشاری

آنچه حاکمیت جمهوری اسلامی «توسعه سواحل مکران» می‌نامد، بیش از آنکه طرحی برای آبادانی باشد، طرحیست برای تصرف. تصرف سرزمین، حذف هویت، و پاک‌سازی تدریجی یک ملت. در بلوچستان، واژه «توسعه» دیگر برای مردم معنا ندارد؛ چون هر بار که این واژه از دهان مقامات بیرون می‌آید با خود نیروهای امنیتی، فنس‌کشی، محدودیت تردد، تصاحب اراضی و سرکوب را به همراه می‌آورد.

ملت بلوچ نه‌تنها از ثروت این سرزمین بی‌بهره‌اند، بلکه به مرور از آن رانده می‌شوند. زمین‌های ساحلی با قیمت‌های ناچیز از بومیان خریداری یا به زور مصادره می‌شود، شهرک‌های نظامی و اقامت‌گاه‌های ویژه برای غیربومی‌ها احداث می‌شود و جوانان بلوچ حتی اجازه کار یا مشارکت در این پروژه‌ها را ندارند.

پشت پرده این به‌اصطلاح توسعه طرحی خطرناک‌تر نهفته است: تغییر بافت جمعیتی، تضعیف نفوذ اجتماعی ملت بلوچ و ساختن یک فضای خنثی‌شده، کنترل‌شده و وفادار به مرکز. این همان سیاستی است که پیش‌تر در الاهواز و کردستان هم اجرا شد و حالا نوبت مکران است.

تصرف سواحل مکران با پرچم توسعه نمونه‌ای آشکار از «استعمار داخلی» است. حکومتی که از مردمش می‌ترسد آنها را عقب می‌راند تا زمین‌شان را تصاحب و صدایشان را خاموش کند. اما جمهوری اسلامی باید بداند که مردم بلوچستان خاموش نخواهند شد. حتی اگر امروز صدایشان در حصار سرکوب گیر کرده، اما روزی پژواک مقاومت‌شان از دل همین خاک برخواهد خواست. بلوچستان ساکت است، اما هرگز تسلیم نخواهد شد.

بقلم: مهسا میرلاشاری