محکومیت سرکوب مردم زحمتکش بلوچ در “بندر کلاھی” توسط رژیم سرکوبگر و ویرانگر جمھوری اسلامی ایران
براساس گزارش «رسانک» و دیگر رسانه‌ھای خبری بلوچستان از روز یکشنبه ۲۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، نیروهای نظامی به همراه مقامات قضایی و نظامی هرمزگان و مرکز ایران به بهانه‌ی «مبارزه با قاچاق سوخت!» به بندرکلاهی یورش برده و اقدام به تخریب اموال، یورش به منازل مسکونی و سرقت طلا و جواهرات شهروندان به مدت سه روز نموده‌اند. ده‌ها نفر را از جمله مادران و کودکان را مجروح و بازداشت نموده‌اند.
نیروهای نظامی به دستور مستقیم «قاسم رضایی» فرمانده کل انتظامی جمهوری اسلامی، «مجتبی قهرمانی» رئیس کل دادگستری هرمزگان و «علی اکبر جاویدان» فرمانده انتظامی هرمزگان، روز یکشنبه ۲۱ اردیبهشت ماه به بندرکلاهی با صدها نیروی نظامی و یگان ویژه و به همراه ماشین آلات سنگین جهت تخریب اموال شهروندان یورش بردند که شماری از شهروندان که بسیاری از آنها زیر ۱۸ سال هستند با تیراندازی مستقیم و با اصابت گلوله‌های ساچمه‌ای و یا ضرب و جرح توسط نیروهای نظامی مجروح شده‌اند.
مقامات قضایی و نظامی که این یورش را تحت عنوان «مبارزه با قاچاق سوخت» معرفی کرده بودند، با ورود به حریم خصوصی شهروندان از جمله اتاق‌ھای خواب، علاوه بر شکستن کمدها و تفتیش لباس‌ها، اقدام به سرقت طلا و جواهرات کردند و خودروهای پارک شده شهروندان در حیاط منازل را با گلوله و باتوم تخریب کردند. این اقدام با اعتراض شهروندان و بویژه زنان بلوچ بندر کلاهی که نیروهای یگان ویژه با محاصره زنان، آنان را مورد ضرب و شتم قرار داده و چادر را از سر آنها کشیدند و ھمچنین با عدم اجازه به برگزاری نماز ظهر، و شکستن قفل مسجد محمد رسول الله، دعای ظهور امام زمان را از بلندگوهای مسجد اھل سنّت پخش نمودند و در مقابل اعتراض امام مسجد نسبت به این اقدام وی را نیز مورد خشونت فیزیکی و لفظی قرار دادند.
نیروهای نظامی پیشتر در اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، تیرماه ۱۴۰۲ و اواخر فروردین ۱۴۰۱ نیز به بندرکلاهی و بندر کرگان شهرستان میناب یورش برده بودند و شهروندان بلوچ آنجا را به دلیل موقعیت ژئوپولتیک این منطقه بارها تهدید به کوچ اجباری نموده‌اند.
جمهوری اسلامی پس از ۴۶ سال تاکنون نتوانسته امکانات ابتدایی را برای شهروندان بلوچ فراهم کند و از سوی دیگر عدم اشتغال‌زایی در منطقه باعث شده تا شهروندان بلوچ به مشاغل کاذب از جمله سوخت بری و کولبری روی بیاورند.
ایران سرزمینی با تاریخی کهن و تنوعی غنی از ملیت‌ھا و اقوام، زبان‌ها، فرهنگ‌ها و ادیان است. اما این تنوع، به جای آن که منبعی برای شکوفایی و همزیستی پایدار باشد، درطول دهه‌ها، زیر سلطه‌ی رژیم‌های تمامیتخواه و مرکزگرا، تک‌صدا و سرکوبگر، همواره با شیوه ھای استعمارگرایانه، تبعیض، خشونت و نھادینه سازی فقر و حاشیه‌نشینی پاسخ داده است.
مردم بلوچ، یکی از ریشه‌دارترین ملیت‌ھای تاریخی فلات ایران بدلیل اھمیت استراتژیک جغرافیای زیست بوم شان، در خط مقدم مالکیت زدایی و ھویت زدایی سیستماتیک دولت‌ھای حاکم بر ایران قرار دارند.
مردم بلوچ نه تنها با بالاترین نرخ بیکاری و فقر سیستماتیک دست و پنجه نرم می‌کنند، بلکه برای تأمین نان شب فرزندان خود، جان خود را در راه سوخت‌بری و کولبری از دست می‌دهند. این وضعیت، نتیجه‌ی مستقیم سیاست‌های تبعیض‌آمیز اقتصادی، امنیتی و فرهنگی نظام جمهوری اسلامی ایران است.
گزارش‌های سازمان ملل، عفو بین‌الملل و نهادهای مستقل حقوق بشری نشان می‌دهند که مردم بلوچ بیشترین سهم از قتل‌ھای دولتی و اعدام‌های فراقانونی و احکام ناعادلانه را در ایران و جھان دارند که این نه صرفاً یک بحران حقوق بشری، بلکه نمود یک پروژه‌ی سازمان‌یافته‌ی سرکوب اراده‌ی سیاسی و هویت زدایی ملت بلوچ است.
مردم بلوچ در استان سیستان و بلوچستان و مناطقی در استان‌ھای ھمسایه‌ی بلوچستان یعنی هرمزگان، کرمان و خراسان که در دوران رژیم پهلوی به صورت اداری از سرزمین بلوچستان جدا و به این استان‌ھا ضمیمه گشتند، با بالاترین نرخ بیکاری و فقر در ایران تا جایی دست و پنجه نرم نرم می‌کنند که بسیاری از خانواده‌ها، برای تأمین حداقل‌های زندگی فرزندان خود، به سوخت‌بری و کولبری؛ مشاغل کاذب و پرخطری که جان فرزندان این سرزمین را هر روز می ستاند مشغول هستند.
بہ باور ما هیچ تغییر دموکراتیک پایداری بدون سرنگونی کامل رژیم جمهوری اسلامی و عبورازساختار تمامیتخواه وتمرکزگرای آن ممکن نیست و استقرار یک نظام سیاسی غیرمتمرکز فدرال و سکولار تحت حاکمیت مردم است که در آن، همه‌ی مردمان ایران از بلوچ و کرد و ترک و عرب گرفته تا فارس ولُر و ترکمن و ۔۔۔۔ بتوانند آزادانه درتعیین سرنوشت خویش شریک باشند، زبان و فرهنگ خود را پاس بدارند، و از حقوق برابر در تصمیم‌گیری‌های سیاسی، اقتصادی واجتماعی کشور برخوردار گردند.
ما از همه‌ی نیروهای آزادی‌خواه، نهادهای حقوق بشری و افکار عمومی جهان می‌خواهیم که نه‌فقط از مردم بلوچ، بلکه از آرمان بزرگ ملت‌های ایران برای رهایی، برابری و همزیستی عادلانه حمایت کنند
“کنگره‌ی ملیت‌ھای ایران فدرال”
+
“ھمبستگی فراگیر برای آزادی و برابری در ایران”
۲۳ اردیبھشت ماه ۱۴۰۴ برابر با ۱۴ ماه مئی ۲۰۲۵
