روز جهانی زبان مادری پنجره ایی برای پذیرش کثرتگرایی

روز جهانی زبان مادری، بر بنیاد مبارزاتِ مردم پاکستانِ شرقی در برابرِانحصارطلبیِ زبانیِ پاکستانِ غربی شکل گرفت و این روند به گسترش مبارزات دانشجویی برای تحصیل حقوق زبانی راه برد. مبارزاتی که هم بنگلادش را به استقلال از پاکستان کشاند و هم یونسکو را برای انتخاب یک روز جهت بزرگداشت زبان مادری در ۲۱ فوریه قانع کرد.

بزرگداشت ۲۱ فوریه به مثابه روز جهانی زبان مادری در واقع ارج نهادن به زبان ها به مثابه میراث با ارزش تاریخ بشر و حفط و حراست از این میراث گرانبهاست.

این در حالیست بسیاری از دولتها در جهان و بویژه در جهان سوم و از آن میان دولتهای ایران در صدسال گذشته توانا خود را برای محو و نابودی زبانهای غیرفاسی موجود در کشور مصروف داشته است. زبانهایی که در نوع خود اداره کننده کشورهای همسایه ایران بوده است. برای نمونه زبان ترکی زبان شش کشور و چندین دولت ایالتی در کشورهای فدرالیستی است. زبان عربی زبان تعداد کثیری از دولتهای منطقه است. زبان کردی زبان دولت اقلیم کردستان در عراق و زبان بلوچی زبان دولت ایالتی بلوچستان در پاکستان است. دیگر زبانهای موجود نیز در اثر سیاست انکار تحقیر و

سرکوب به مرور زمان در حال اضمحلال هستند. این روند عملا به آغاز یک روندی راه برده است که در آن آسیمیلاسیون خلق های غیرفارس هدف اصلی آن روند بوده است. روندی که در واقع بر بنیاد سیاست دولت ایران در سده گذشته عمل کرده است. اما این سیاست امروز و در عمل به گل نشسته و خلق های غیرفارس هم صدایشان بلند شده و هم جنبش های اعتراضی قابل ذکری را در جوامع خود شکل داده است. جنبش هایی که میروند تا در پسا جمهوری اسلامی نقشی تعیین کنند در برپایی دولت جدید بازی کنند.

علت شکست فاحش سیاست استعمار داخلی و آسیمیلاسیون حاصل از آن زندگی ملیتهای مختلف بصورت کمپاکت در مناطق ملی آنهاست. با وجود اینکه زندگی بصورت متراکم و فشرده مانع از سرعت آسیمیلاسیون در کشور شده است اما عملا مشکلات بسیار جدی را در مسیر رشد و توسعه کشور گذاشته است. چرا که سیاست استعماری اعمال شده توسعه نامتوازن را بطور وحشتناکی بر کشور مستولی ساخته و هارمونی توسعه را حتی در فردای تحولات سیاسی با اخلال مواجه خواهد ساخت.

تحصیل به زبان مادری ملیتهای ایران و بویژه رسمی شدن این زبانها در مناطق ملی و ایالت های مختلف ایران آن هدفی است که روز جهانی زبان مادری و کنوانسیون حقوق کودک و منشور جهانی حقوق بشر فریادگر آنست. در عین حال بخش مهمی از دمکراتیزاسیون در عرصه حقوق زبان نفی انحصار یک زبان رسمی به عنوان زبان رسمی دولت مرکزی ایران و جایگزین کردن چند زبان رسمی برای دولت مرکزی است.

براساس بیان وزیر آموزش و پرورش سابق حمیدرضا بابایی هفتاد درصد کودکان در تمامی مدارس کشور دوزبانه (غیرفارس زبان) اند و این خود افشاگر واقعیت آماری جمعیت های زبانی در کشور است. بنابراین سیاست زبانی حتی برای دولت مرکزی ایران نیز بایستی از شابلون واقعی آماری و معیارهای دمکراتیک پیروی کند.

کنگره ملیتهای ایران فدرال روز جهانی زبان مادری را به مثابه روز احترام به زبانها و روز توجه به کثرت گرایی در عرصه زبانی پاس میدارد و تمامی تلاش خود را در راستای دمکراتیزاسیون حقوق زبانی در پسا جمهوری اسلامی ایران به کار میگرید تا تحقیر و تبعیض از جامعه و افکار عمومی ایران زدوده شود ، حقوق برابر دمکراتیک در کشور تامین گردد و عدالت آموزشی تحقق یابد.

کنگره ملیتهای ایران فدرال

۲۰۲۲۰۲۲۱