اینجا «قصرقند» است

در شهر قصرقند آثار و ابنیه‌ای تاریخی از دوران 2500 قبل از میلاد تا چند سده اخیر یافت می‌شود.
ایران آنلاین / قصرقند از شمال و شرق به شهرستان سرباز، از جنوب به شهرستان چابهار و از غرب به شهرستان نیکشهر محدود است. حمیرا ریگی، تنها فرماندار زن در جنوب سیستان‌وبلوچستان، از نیروهای بومی و بلوچ و اهل سنت این منطقه است که به عنوان سکاندار فرمانداری شهرستان قصرقند منصوب شد. توضیحات بیشتر درباره قصرقند را از قول فرماندارش بخوایند. او حرف‌هایش را اینطور آغاز می‌کند: «شهرستان قصرقند با 42 هزار نفر جمعیت بیش از 120 پارچه آبادی و روستا و سه بخش “ساربوگ، تلنگ و مرکزی” در فاصله 65 کیلومتری مرکز شهرستان نیکشهر و در 465کیلومتری جنوب زاهدان، مرکز سیستان‌و‌بلوچستان، واقع شده است. قصرقند که در سال 1316 به عنوان مرکز بخش قصرقند تعیین شده و در قدیم انبار غله منطقه جنوب بلوچستان بوده و اکنون نیز کشت برنج و شبدر در آن رواج بیشتری دارد، از قطب‌های مهم کشاورزی و گردشگری شهرستان نیکشهر بوده است». حمیرا ریگی درباره ظرفیت‌های قصرقند می‌گوید: «این شهرستان پتانسیل و ظرفیت‌های منحصربه‌فردی از جمله کشاورزی، صنایع‌دستی، سفالگری و سوزن‌دوزی دارد. قصرقند با بهره‌مندی از فاکتورها و جاذبه‌های کشاورزی و گردشگری پتانسیل بسیار مساعدی برای ایجاد اشتغال و جذب گردشگری دارد. همچنین توسعه گردشگری در قصرقند باتوجه به وجود جاذبه‌های طبیعی و تاریخی فراوان در این شهرستان می‌تواند فرصتی برای توسعه حوزه‌های دیگر فراهم کند». فرماندار قصرقند می‌گوید ظرفیت گردشگری این شهرستان با توسعه سرمایه‌گذاری بخش خصوصی شکوفا می‌شود: «این منطقه به‌سبب چشم‌اندازهای زیبای کشاورزی دارای ظرفیت‌های مطلوبی برای سرمایه‌گذاری بخش خصوصی به‌منظور توسعه صنعت گردشگری است. همچنین با هدف توسعه پایدار و برخورداری روستاییان از معیشت پایدار می‌توان از فعالیت‌های مکمل کشاورزی در روستاها بهره گرفت، ازاین‌رو، گردشگری روستایی زمینه افزایش درآمد، اشتغال و جلوگیری از مهاجرت‌های روستاییان را در بستر بهبود کیفیت زندگی و توزیع متعادل خدمات و تسهیلات رفاهی فراهم می‌کند». قسمت جنوب این شهرستان کوهستانی کم‌ارتفاع و خاکی است و نواحی دیگر آن نیز ارتفاعات بلند و سنگی دارد، بلندترین کوه‌های آن «جبال گرگان بند» و کوه «آهوران» است که دهستان چانف از بخش بمپور در دره‌های شمالی آن واقع شده است. قصرقند از مهمترین مراکز فرهنگی بلوچستان به شمار می‌رود که در گذشته از آن به عنوان پایتخت مکران نیز یاد می‌شده و همواره با کیچ در رقابت بوده است. در شهر قصرقند آثار و ابنیه‌ای تاریخی از دوران 2500 قبل از میلاد تا چند سده اخیر یافت می‌شود. این شهر که متعلق به دوره صفوی است در سال 81 در فهرست آثارملی به ثبت رسید. قلعه تاریخی قصرقند از قلعه‌های بسیار مهم مکران محسوب می‌شود که تقریبا سالم مانده است. در جنوب شرقی قصر قند تپه دمبیگان با ارتفاع 475 متری از سطح دریا به طول تقریبا هزار متر و عرض 700 متر در جهت شرقی–غربی قرارگرفته که سطح محوطه آن از قطعات سفالی پوشیده شده که به نقوش برجسته و تزئینی نقاشی ساده مزیین شده‌اند. در قسمت جنوب غربی محوطه حاشیه رودخانه پاسک، تپه‌ای طبیعی از نوع رسوبی وجود دارد که در قسمت‌های مختلف آن آثاری از قطعات سفالی ظروف شکسته از جمله کاسه و لیوان به چشم می‌خورد که نقوش هندسی و نقش بز و نقوشی تزیینی از گل بر آنها نقش بسته است. در قسمت شمال شرقی قصرقند تپه سیاه‌بن در ارتفاع 530 متری از سطح دریا واقع شده است. در مسیر جاده قصرقند به هلنچکان نیز کوه سنگی سیاه‌رنگی به ارتفاع تقریبی 20 متر، در قسمت غربی جاده قرار دارد که به کوه سیاه معروف است و زمین‌های اطراف آن نیز به سیاه‌بن معروفند، تپه سیاه‌بن به‌صورت دو تپه مجزا از هم به فاصله 200 متر از یکدیگر هستند. از دیگر بناهای تاریخی این شهرستان نیز می‌توان به قلعه هیت، قلعه گت، قلعه بگ، محوطه کاشتیل (هیت)، گورستان کمبک (کاشتیل هیت) متعلق به عصر آهن، سنگ‌نگاره‌های کاجو گرداک و تنگ‌سر، تپه گرداک (کاجو)، گورستان توکل (عصر آهن) و تپه دمب‌گور (بگ) اشاره کرد. از جاذبه‌های طبیعی این شهرستان می‌توان به نوع خاصی از تمساح به نام گاندو اشاره کرد که مخصوص این منطقه از ایران است. مردم این روستا احترام خاصی به تمساح دارند و آن را مایه برکت و آبادانی روستای خود می‌دانند و با شکارچیان این جانور به شدت برخورد می‌کنند.